گزارش یک رسانه خارجی از قدیمی ترین باشگاه بدنسازی دنیا در ایران - وبلاگ نازنین

به گزارش وبلاگ نازنین، زورخانه ها در این تاریخ بسیار کهنی دارند و تا به امروز پژوهش های مختلفی درباره تاریخ این مکان های ورزشی از سوی محققان ایرانی به انجام رسیده است، اما یک رسانه علمی و تاریخی انگلیسی زبان به نام History اخیراً گزارشی با نام راز های قدیمی ترین باشگاه بدنسازی دنیا منتشر نموده که درباره زورخانه قدیمی بازار بزرگ تهران است. در اینجا قصد داریم تا فارغ از هرگونه قضاوت به انعکاس کامل این گزارش بپردازیم تا مخاطب ایرانی با نگاه یک رسانه خارجی در مورد زورخانه های ایرانی آشنا گردد.

به گزارش وبلاگ نازنین به نقل از وبسایت علمی History، تصور کنید شب در خیابان راه می روید و صدای خفه طبل و غرش را می شنوید. همانطور که صدا ها را دنبال می کنید، آن ها بلندتر می شوند، تا اینکه به درب بی نشانی می رسید که در دیوار خانه ای در یک کوچه خالی قرار گرفته است. هر چقدر هم که ترسناک به نظر برسد، ما برای گفتن داستان های ترسناک اینجا نیستیم. مکانی که ما در خصوص آن صحبت می کنیم در واقع قدیمی ترین باشگاه بدنسازی دنیا است. این مکان که در کنار بازار بزرگ تهران قرار گرفته است، به وسیله مردم محلی به زورخانه معروف است و ما اینجا هستیم تا همراه با شما نگاهی به داخل آن بیندازیم.

زورخانه ها در ایران، مکان های مقدسی محسوب می شوند. این مکان ها فوق العاده خصوصی هستند و تقریباً هیچ دسترسی به خارجی ها یا زنان نمی دهند. ورزشکارانی که در این مکان باستانی حضور می یابند، ورزش سنتی به نام ورزش پهلوانی را انجام می دهند. در کنار عناصر مذهبی، این ورزش ترکیبی از مهارت های حرکتی، بدنسازی، نمایش و موسیقی است.

این آیین ها قدمتی چند صد ساله دارد و ساختاری معین دارد. ساعت 18 بعد از اتمام روز کاری آقایان در زورخانه جمع می شوند. درست مانند هنگام ورود به مسجد، کفش های خود را در می آورند و دست های خود را می شویند. بعد با هم چای می نوشند و گپ می زنند. بله، درست مثل یک دورهمی در قهوه خانه. باشگاه ورزشی فضای امنی است که در آن می توان درباره هر چیزی، از سیاست گرفته تا فوتبال، صحبت نمایند. وقتی راهنما (یا به قول ورزشکاران مرشد) تمرین را آغاز می نماید، همه چیز متوقف می شود. او با کوبیدن طبل آیینی به نام ضرب آغاز می نماید. با ریتم آن طبل، مردان وارد میدان می شوند و با هم حرکت می نمایند.

بعد، ورزشکاران آغاز به بلند کردن وزنه ها می نمایند. زورخانه دارای انواع مختلفی از وزنه ها همانند چوب های سنگینی به نام میل، سپر های فلزی و یک کمان فلزی سنتی به نام کباد است که هر کدام حدود 20 کیلوگرم وزن دارد و باید به روشی متفاوت بلند شوند. نوع تمرین با وزنه ها شامل حرکات جالب و چرخش های صوفیانه است که هدف همگی ساختن یک ورزشکار قوی، متواضع و پهلوان است.

برخلاف بیشتر سالن های ورزشی که برای ادامه فعالیت خود، به حق عضویت متکی هستند، زورخانه متکی به یاری های اقتصادی عمومی است. اگرچه هیچکس ورزشکاری ملزم به پرداخت این یاری ها نیست، ولی همه، حتی افراد غیر ورزشکار نیز وظیفه خود می دانند تا از این زورخانه ها حمایت نمایند. پس زمینه های مذهبی در همه جای این زورخانه قابل مشاهده است. همه ورزشکاران مسلمان هستند و در طول ورزش نیز به خدا، پیامبر اسلام و امامان خود متوسل می شوند. البته تاریخ زورخانه به دوران پیش از اسلام باز می شود با این همه این قدیمی ترین باشگاه بدنسازی دنیا گویا همیشه با باور های مذهبی پیوند دیرینه داشته است. در زورخانه مهم نیست افراد از چه پیشینه یا موقعیت اجتماعی هستند، تنها تفاوت ها در موقعیت افراد در زورخانه به عنوان ورزشکار یا مرشد است.

منبع: History

ترجمه: مصطفی جرفی-وبلاگ نازنین